Ամեն անգամ երբ , որ երջանիկ ես, հիշում ես,  որ պահը հիմա է, էլ չի կրկնվելու։ Պետք է ուղղակի համակերպել ներկայի հետ ու վայելել,  քանի դեռ ունես, բայց չէ։ Համակերպվելով բռնում ենք ներկայի թելը , պաշտում , նվիրվում ունեցածին, ամուր բռնում ու պահում մեր աշխարհում չմտածելով,  որ զգացողությունները միշտ էլ  հաջորդելու են իրար։ Երջանկությունը տրված չէ դրան տիրանալու և սեփականաշնորհելու համար՝ երջանկությունը տրված է վայելելու այնքան, քանի դեռ ունենք ։
   Ամեն անգամ երբ որ ժպտում ես հիշում ես անցյալում  պատահած, անցյալում թողած և չկրկնված   ժպիտները, բայց ժպտալու առիթներ միշտ էլ պատահելու են ուղղակի  պատճառներն ու արժանանալուդ ժամկետներն  են փոխվելու։
Ես նկատեցի ,  որ սիրած գրիչներս ,  չգիտես ինչու գրասեղանիս վրայից անհետանում են  , սիրած  գրքերս անհետ կորում են սենյակից ։ Երևի  երկրի վրա գոյություն ունի ինչ-որ անտեսանելի երևույթ,  որ սիրած բառերի հետ չունի, ու երբ որ համարձակվում ես նրան այդպես կոչել, հեռացնում է հավետ՝ հորդորում երբեք ոչինչ չպաշտել ։
Ես սկսեցի իրերին վերաբերվել առանց անվանակոչելու,   առանց  ասոցացնելու, առանց նկարագրող բառերի , որովհետև երբ որ ամուր բռնում ենք մեր սիրելիքներին ՝ նրանք փախչում են։