Աչքերը՝ խորության չափ հիշողություն ունեն ։
Մի ամբողջ քաղաք, հուշեր իրենց անթիվությամբ ..
ինչպես կարող են տեղավորվել աչքերում, ու մութ գիշերներում վերածվեն մի ողջ մայրուղի լուսավորելուն ունակ ջահերի , որոնք ներսիդ լույսի չափ շողարձակելու են ։
Խորն ու պայծառ աչքերից աստղերը չնկատել տալու չափ լույս է ճառագում նույնիսկ այնտեղ,որտեղ երկնքին նայելն անհնար է։
Դրա հաամր էլ մարդիկ չեն կարողանում քնել , որովհետև աչքերը հիշողություններ են պահում իրենց մեջ։
Աչքերով զգում , աչքերով ժպտում, աչքերով խոսում, աչքերով տխրում ...
Դրա համար էլ չես կարողանում փակել, կամ դանդաղ ես փակում , սիրուն , ու թողնում ՝ հիշողությունները , որ սրտիդ հայելու մեջ են արտացոլվեն աչքերում ...
Comments
Post a Comment