Ուզում էի  ինձ պատկերել թղթի վրա բայց ուզում էի այնպես պատկերել, որ գույներ տամ տխրությանս: Հասկացա որ պետք է թեք գծերից սկսեմ․․․․

Սև մատիտ էր պետք ։

Սկսեցի խզբզել, հասկացա, որ սև մատիտն էլ պարբերաբար սրել է պետք։ Բութ ծայրով անընդհատ նույն խզբզոցը կլիներ, ուրիշ ոչինչ։ ինձ պետք էին ուղիղ ու կոշտ գծեր ․․․

Հասկացա , որ բարդ է ։

Էսքիզներն ավելի բարդ են , պետք է նախ պատկերել մտքում ․․․․ իսկ տխրությունը անընդհատ սրելն ու պատկերելը ավելի դժվար քան կարծում էի ։

Երբ ,որ մատիտները բութ ծայրով են լինում , դուրս ես գալիս սահմաններից, գժերն էլ անհավասար ու խճճված են լինում։
Ռետին էր պետք։ Ռետիններն էլ, շուտ էին վերջանում ։

Սև ու սպիտակը, այն սկիզբն էր, որ պետք էր հետագայում գույներ ստանալու համար ։

Գունավոր պատկեր ստանալու համար պետք սկսել սևից․․․